Het leven is grillig, want per definitie onvoorspelbaar. Voor ons allemaal. Omdat de enige zekerheid die we hebben is dat er geen zekerheid bestaat. Op elk gebied. De ene dag voel je je goed, terwijl je al de volgende op de rand van de afgrond kan balanceren. Die radicale, vaak plotse ommekeer kan diverse oorzaken hebben. Soms is hij een gevolg van een smeulende, vulkanische toestand die op een dag eindelijk uitbarst. Soms krijg je echter een klap die zomaar uit het niets lijkt te komen en waar je totaal geen vat op hebt.
je evenwicht verliezen
In beide gevallen gaat het altijd om een verlies dat je uit je evenwicht brengt. Je kan je fysieke en/of geestelijke gezondheid verliezen of een geliefd persoon. Je kan je geld kwijtraken of je baan, huis, gezin, je mobiliteit, geloof in het leven en/of je zelfrespect. Dit zijn stuk voor stuk mokerslagen die je op je grondvesten doen daveren. Vooreerst omdat iedere vezel van je lichaam voelt/weet dat jouw toekomst door dit gebeuren fors beïnvloed en ingrijpend veranderd wordt. En verder omdat je de controle over je leven uit handen moet geven aan pijn, angst, verdriet, woede, spijt, jaloezie, onmacht, schuld- of wraakgevoelens en noem maar op. We zijn allemaal mensen en ondergaan dus de klap, komen vervolgens in vrije val en schakelen daarna vanzelf over op de automatische piloot.
passief of actief omgaan met verandering
Eens een beetje bekomen van de dreun, kan je op twee manieren omgaan met de nieuwe situatie:passief of actief. Mensen zeggen vaak: ‘ik had hier niets te kiezen,het is me gewoon overkomen’. En inderdaad, wat betreft hetgeen op onze weg komt, hebben we niet altijd te kiezen in het leven. Onze vrije wil manifesteert zich pas als we oog in oog staan met mensen, dingen en situaties die ver af staan van wat we wensen voor onszelf. Pas op zo’n moment wordt die vrij wil en dus ook onze mogelijkheid tot kiezen volledig actief. Nogal wat mensen kiezen voor de passieve aanpak op het moment dat ze geconfronteerd worden met een grote verandering of een moeilijke situatie. ‘Passief’ betekent in deze context: een houding die groei uitsluit. Gemakkelijkheidshalve wordt hier dan gekozen voor vluchten, waarna men zich overgeeft aan het verdovend aspect van een of andere verslaving.
verslaving en roes als overlevingsstrategie
Iets werkt verslavend van zodra je niet meer zonder kunt en het een te belangrijke plaats in je leven inneemt. Dat ‘iets’ kan om het even wat zijn zoals sigaretten, geneesmiddelen, alcohol, suiker, illegale drugs, eten, gokken, fitness, seks, reizen, sporten, teevee kijken, auto’s, moto’s, internet, diëten, uitgaan, winkelen, spiritualiteit, kunst, muziek, de nieuwste trends volgen of een overvolle agenda creëren. Of misschien zoek jij wel continu nieuwe kicks of verander je om de haverklap van huis,baan of partner. En zo kunnen we nog even blijven doorgaan. Al die technieken maken het mogelijk om in een soort roes te raken die ervoor zorgt dat je de pijnlijke realiteit niet in de ogen hoeft te kijken. Want daar heb je dan echt geen tijd meer voor. Bij deze optie haalt ‘overleven’, het van ‘leven’, hoewel het vreemd genoeg net andersom kan lijken. De werkelijkheid ontvluchten via een of meerdere verslavingen en hun weldadige verdoving, blijkt vaak de enig haalbare keuze voor mensen die niet erg bewust leven. Want eens je voldoende bewustzijn hebt ontwikkeld, bezit je doorgaans ook voldoende moed om de situatie actief aan te pakken. Anders gezegd: je durft de confrontatie met de realiteit aan te gaan. En ook hier zijn twee wegen mogelijk. Je kan de realiteit bestrijden of haar aanvaarden. Meer daarover meer in een volgende bijdrage.
