- Bepaalt je kind te vaak wat er op tafel komt? Omdat het geen nee accepteert en/of anders simpelweg weigert te eten?
- Schopt je kind een scène in het warenhuis als je het de speeltjes of snoep weigert waar het om zeurt?
- Wordt je kind onhandelbaar als je naar zijn/haar zin, te lang met iemand praat of telefoneert?
- Bepaalt je kind zelf wanneer het gaat slapen of krijgt het anders een driftbui?
Bovenstaande situaties zijn wellicht herkenbaar voor heel wat ouders (en grootouders). En we hebben het hier nu vooral over kleuters en kinderen jonger dan 10. Maar zelfs peuters gedragen zich vaak al op die manier. We horen en zien hen immers steeds vaker, de kerels en meiden vanaf 2 jaar, die de opvoeders naar hun pijpen laten dansen. En ze proberen het werkelijk overal. Op school, in restaurants, winkels en warenhuizen, op het openbaar vervoer en op straat. En uiteraard thuis. Vooral thuis. Ze bedienen zich daarbij handig van krijsen, zeuren, schreien, stampvoeten, schelden, driftig worden, schoppen, zich laten vallen en over de grond rollen. Het is immers een feit dat onze kinderen en kleinkinderen steeds slimmer, mondiger, assertiever en helaas ook brutaler lijken te worden.
Rest de vraag: hoe ga je om met een kind dat je lik op stuk geeft, en dat thuis (en elders) bepaalt wat er gebeurt? Iedereen moet toegeven dat dit niet bepaald een gemakkelijke opdracht is voor de hedendaagse opvoeder. Toch laten we hier wat bruikbaar advies op je los.
hoe een weerspannig kind aan te pakken
Jij bent de volwassene in de relatie, zorg dus voor een juiste aanpak van de situatie.
- Bewaar je kalmte. Zorg ervoor rustig te blijven. Een boze, of al even driftige opvoeder met losse handjes, is natuurlijk niet de beste remedie tegen een onhandelbaar kind. Geef het juiste voorbeeld en beheers je. Als volwassene kan jij hier oorzaak en gevolg overzien. Probeer dus nuchter te blijven en het machtsvertoon van het kind te negeren.
- Durf nee zeggen. Als de opvoeder nee zegt, leert het kind meteen een belangrijke les, namelijk dat er in het leven grenzen zijn die iedereen moet respecteren. Ook is elk terecht “nee” van jouw kant een voorbereiding op zijn/haar later leven als puber en volwassene.
- Blijf consequent en laat jouw ja een ja zijn en je nee een nee. Als je als ouder je beklag doet over het feit dat je kind geen “nee” accepteert, zegt dat meer over jezelf dan over het kind. Het betekent dat het kind “jouw” nee niet ernstig neemt omdat je niet consequent bent. Omdat je te vaak van nee naar ja gaat en andersom. Je kind heeft dan snel door hoe de vork aan de steel zit en speelt in op jouw onzekerheid. Een voorbeeld? Als je toegeeft en het kind snoep of speelgoed geeft omdat het er in de winkel maar blijft om zeuren, ben je gezien. Want vanaf dat moment weet het kind dat blijven zeuren betekent dat het uiteindelijk zijn zin krijgt. Telkens het kind iets wil bekomen, zal het dus gaan zeuren, omdat zeuren het gewenst resultaat oplevert. In plaats van toegeeflijk te zijn als opvoeder is het verstandiger voet bij stuk te houden en het kind nu en dan te belonen voor goed gedrag. Zo breng jij het kind sociale vaardigheden en zelfbeheersing bij.
- Blijf redelijk, ook in het stellen van grenzen. Wees streng maar rechtvaardig, begrip- en liefdevol. Een kind is als een twijgje. Kind en twijgje moeten in de beginjaren de juiste steun en aandacht krijgen teneinde op te groeien tot een sterk en gezond exemplaar.
- Schep in een crisissituatie (en indien mogelijk), afstand tussen jou en het weerbarstig kind. Als je thuis bent kan je het kind apart zetten tot het bedaard is. Je kan erbij zeggen dat het gerust mag zeuren, krijsen en zich op de grond gooien, maar niet in het bijzijn van andere mensen. Voeg eraan toe dat het kind opnieuw bij de anderen mag komen van zodra het weer rustig is.
- Wees beslist en besef dat jij de opvoeder bent. Dat betekent dat je niet mag en kan toestaan dat kinderen zich als je gelijke gedragen. Vermijd zeker eindeloze discussies en ga evenmin onderhandelen met het kind. Zeg één keer duidelijk waarom iets wel of niet mag of kan en blijf erbij. Herhaal dit net zo lang tot het kind gehoorzaamt. Het moet immers met gezag leren omgaan, zoniet krijgt het later problemen.
- Vermijd het je kind(eren) teveel te verwennen en te bewieroken. Dit ondermijnt hun eigenwaarde niet maar bereidt hen wel voor op het leven zoals het is. Op een bestaan dus waarin allerhande moeilijkheden, tegenkantingen en hopen concurrentie alledaagse kost zijn.
