Storingen in de communicatie tussen mensen en dus ook tussen ouders en kinderen, dient men ernstig te nemen. De gevolgen ervan kunnen immers verwoestend zijn en het later, volwassen leven van het kind plus zijn dichte relaties blijvend overschaduwen.
Begin tijdig met communiceren
Als we liefde het hart van een geslaagde relatie noemen, vormt communicatie hier het onontbeerlijk levensbloed. Een tekort aan communicatie tussen ouders en kinderen valt nauwelijks op tijdens de vroege kinderjaren. Het is pas in de puberteit dat dit spijtig gebrek zich in volle omvang aandient. Veel ouders willen dan plotseling met de beste bedoelingen praten met hun kinderen die weigeren te luisteren. Deze gang van zaken getuigt niet van een realistische kijk op de zaak. Je oogst als ouders helaas maar al te vaak wat je gezaaid hebt. Want, indien er vanaf de vroegste levensjaren geen vruchtbare communicatie op gang is gebracht, zullen pogingen van de ouders om de zaak later alsnog op gang te trekken, meestal falen.
Mogelijke reacties van het kind
De puber waarmee geen communicatie opgebouwd werd, kan bij conflicten en moeilijkheden op drie manieren reageren. En dit afhankelijk van zijn of haar karakter en persoonlijkheid. Vooreerst kan hij hulp zoeken bij anderen. En wie zijn die anderen? Precies. Leeftijdsgenoten die vaak evenzeer in het duister tasten en bovendien dikwijls zelf een moeilijke tijd doorworstelen. Een tweede mogelijkheid is dat het kind zich emotioneel van de ouders verwijdert, zich afsluit en op zichzelf teruggeworpen wordt. Hier vormen drank, sigaretten, drugs en foute vrienden een reëel gevaar. Een derde mogelijkheid is dat het kind te vroeg het ouderlijk huis ontvlucht. Om deze scenario’s te voorkomen moeten ouders zich bewust zijn van het feit dat het initiatief tijdens de eerste levensjaren onveranderd van hen moet uitgaan.
Geef tijd en aandacht aan je kind
Een vertrouwensband die later een goede communicatie met je kind oplevert, is als een zaadje dat geplant wordt en slechts langzaam groeit. Daartoe dien je voldoende tijd en geduld uit te trekken. In een ontspannen sfeer kan je babbelen, spelen en samen eenvoudige huishoudelijke taken uitvoeren met je kind. Breng het kind tucht en discipline bij maar zorg ervoor dat het zich intussen vrij kan blijven uiten. Stel, je kind wil jou in zijn enthousiasme iets vertellen. Reageer je met een geïrriteerd “ hou nu toch eens op met dat gezeur “ of met een afwezig “ nu niet, later schat “ ? Indien dit, zoals in zoveel gezinnen, regelmatig gebeurt, dan zal het kind ontmoedigd raken. En zich al naargelang afgewezen, genegeerd, bekritiseerd of waardeloos voelen. Waarna de communicatie tenslotte in de kiem wordt gesmoord.
Klassieke stoorzenders
De communicatie tussen ouders en kinderen kan ook fel gehinderd worden wanneer ouders de de tv, pc, video, dvd of elektronische spelletjes als zoethouders gebruiken. Wat in de meeste gezinnen schering en inslag is. Hetzelfde gebeurt wanneer het gezin samen geen maaltijden gebruikt. Zelfs baby’s die in wandelwagens zitten met het gezicht naar de straat in plaats van naar degene die duwt, ondervinden al schade op het vlak van communicatie. In Groot-Brittannië heeft men zelfs vastgesteld dat jonge kinderen woede-uitbarstingen krijgen als ze pas op school zitten. Dit als gevolg van een gebrek aan communicatie met de ouders en het zich niet voldoende kunnen of mogen uiten..
Werk nu aan de vertrouwensband
Breng jij het als ouder op om je kind van bij het begin niet te verwennen maar wél voldoende aandacht en warmte te schenken ? Dan wordt die inzet later beloond. In geval van crisis zal het kind zich later tot jou wenden. Bovendien zal deze vertrouwensband ervoor zorgen dat je kind het leven in het algemeen vertrouwt en de toekomst hoopvol tegemoet ziet. Het zal zijn of haar volwassen leven zinvol kunnen invullen. Krijgt het kind daarentegen onvoldoende aandacht, dan is de kans zeer groot dat het een leven lang blijft zoeken. Meer bepaald naar een mens die hem of haar die broodnodige aandacht, liefde en warmte kan schenken. Wat dan weer een uiterst delicate zaak is. Velen onder ons hopen dit immers te krijgen van de levenspartner die meestal in precies hetzelfde, gehavende schuitje zit. Met alle gekende gevolgen. En zo wordt het leven een nooit eindigende zoektocht naar aandacht en liefde, waarbij men maar moeilijk toekomt aan het vervullen van de persoonlijke levenstaak.
Neem ook es een kijkje op:
Laat je kind zichzelf zijn
Zo word je een betere ouder
Emotionele kindermishandeling (2)
