In deze bijdrage lees je meer over het bestrijden of aanvaarden van de realiteit, twee actieve houdingen die tot innerlijke groei kunnen leiden.
In een vorige bijdrage hadden we het over hoe om te gaan met de werkelijkheid als het leven niet loopt zoals je hoopt en verwacht. Als situaties of mensen je plannen verstoren of je op een uitdagende of ronduit rampzalige manier overkomen. In dat geval kiezen mensen meestal voor vluchten of vechten. Het ging vorige keer vooral over vluchten via verdoving,een zeer begrijpelijke maar tevens passieve overlevingsstrategie ingeval van grote verandering en/of tegenspoed. Verslaving en verdoving creëren helaas een situatie waarin positieve evolutie moeilijk wordt.
het bestrijden van moeilijke levensomstandigheden
Nu iets meer over vechten of het bestrijden van de realiteit, een actieve houding die tot innerlijke groei kan leiden. De werkelijkheid bestrijden, meestal gekruid met een snuif verdoving, is een populaire reactie. Zo komt het dat mensen met voldoende moed zich niet neerleggen bij wat er gebeurt, maar weerstand bieden. Ze doen dat door het proberen veranderen van de realiteit. Daartoe gaan ze de toestand eerst bekijken en daarna bestrijden. Denk maar aan uitspraken zoals: ‘mij krijgen ze niet klein’, ‘ik laat mij niet kisten’, ‘k zal ze allemaal eens een poepje laten ruiken’, of ook nog: ‘waar een wil is, is een weg’. Gezien elke medaille twee kanten heeft, zoeken en/of vinden velen het positieve in moeilijke omstandigheden. Waarop mensen zich bewust want met volle overtuiging uit de naad werken om het beste te maken van wat hen overkomt. Als jij op deze manier omgaat met ‘wat is’, kost dit jou wel tonnen energie. En creëer je meestal nog een stuk of wat problemen erbij. Toch levert deze actieve houding op termijn ook veel goeds op zoals: meer zelfvertrouwen krijgen, sterker worden,nieuwe inzichten opdoen en meer begrip opbrengen voor jezelf en voor anderen. Uit deze houding vloeien bijvoorbeeld zowel zelfhulpgroepen, gerichte informatie en sociale zekerheid als therapeutische middelen en behandelingen voort.
het aanvaarden van moeilijke levensomstandigheden
Veruit de beste maar meteen ook moeilijkste houding tegenover ongeluk, tegenslag en disharmonie op alle vlakken is de volledige acceptatie ervan. Anders gezegd: de volledige acceptatie van de werkelijkheid, van het moment. En nee, het gaat hier zeker niet over passiviteit, onverschilligheid of een ‘laat maar waaien’ mentaliteit. Het gaat hier over een innerlijke houding die een grote en voortdurende alertheid en inzet van je vraagt. En dat is niet niks. Op elk moment moet je hier je voeten op de grond, je hart open en je hoofd helder en wakker houden. Zware multitasking dus, want er zijn beslist makkelijker dingen in het leven. Je verzet opgeven tegen en accepteren van ‘wat is’, blijft uiteraard een kwestie van doen én volhouden. Je doet het door de onaangename situatie, gewaarwording of emotie volledig toe te laten,volledig te voelen en volledig te ondergaan. Door haar ronduit te verwelkomen in je leven als wakkermaker en gids. Over hoe je dit praktisch aanpakt, meer in een volgende bijdrage.
