Ons lichaam is opgebouwd uit circa honderd biljoen cellen die zich voortdurend en belangeloos voor ons inzetten. Want onze haren en nagels blijven maar groeien, terwijl wonden en breuken vanzelf helen. We blijven maar spijs verteren en in voedzaam, nieuw bloed omzetten. Om ons te dienen vinden er elke seconde zes triljoen reacties plaats in ons lichaam. Bovendien sterven er elke seconde miljoenen cellen en krijgen we er elke seconde miljoenen nieuwe bij. Wat er dan weer voor zorgt dat binnen het jaar bijna gans ons lichaam vernieuwd is. Onze huid vernieuwt zich bijvoorbeeld gemiddeld in 4 weken en ons skelet heeft daar 3 maanden voor nodig. De cellen van onze oogbollen vernieuwen zich in 48 uur, daarom kan je na een oogoperatie vaak al 48 uur later weer zien. De cellen van de lever regenereren in 6 weken, enz.
Wat er gebeurt in elke cel
Het Amerikaans tijdschrift Newsweek waagde zich jaren geleden aan een rudimentaire beschrijving van de cel. Beschrijving die een goed beeld levert van de activiteit en opbouw van de cel. Elke cel is een aparte wereld gevuld met wel tweehonderd biljoen kleine groepjes atomen. Elk groepje atomen wordt een molecule genoemd. Onze lichaamscellen getuigen van een verbluffende intelligentie en van een fantastische complexiteit. We zouden elke cel kunnen vergelijken met een goed ommuurde stad, uitgerust met krachtcentrales die energie opwekken en en fabrieken die eiwitten produceren. Eiwitten, die van vitaal belang zijn in het chemisch handelsverkeer. Ingewikkelde systemen vervoeren speciale chemicaliën van het ene punt van de cel naar andere punten binnen én buiten de cel. Wachters die slagbomen hanteren, controleren voortdurend de import en export. Daarnaast speuren ze de buitenwereld af naar tekenen van gevaar. Gedisciplineerde biologische legers staan klaar om aanvallers te lijf te gaan. Een gecentraliseerd genetisch bestuur handhaaft de orde. En dit alles allemaal verpakt verpakt in een omhulsel met een diameter van amper 0,00025 cm.
Cel geprogrammeerd om 120 jaar en langer te regenereren
Wetenschappelijk onderzoek toonde aan dat dit mechanisme ontworpen is om zo’n 120 jaar door te gaan. En wellicht nog veel langer. Waarom gebeurt dat dan niet? Diezelfde onderzoekers zijn er nog steeds niet achter gekomen waarom onze celvernieuwing voortijdig begint te slabakken, degenereert en uiteindelijk stilvalt.
Zolang cellen zich vernieuwen zijn er altijd drie mogelijkheden:
- de nieuwe cellen zijn van dezelfde kwaliteit (stabilisatie)
- De nieuwe cellen zijn van een mindere kwaliteit (degeneratie)
- de nieuwe cellen zijn van een betere kwaliteit (regeneratie)
Waarom onze cellen degenereren
Cellen degenereren omdat ze niet het juiste voedsel krijgen. Maar dan moeten we ‘voedsel’ wel breed zien.
Zoals, en in volgorde van belangrijkheid:
- 1. een onjuiste mentale instelling gekoppeld aan onbewuste en blokkerende overtuigingen (kunnen individueel opgebouwd en/of familiaal doorgegeven zijn) die leiden tot psychosomatische aandoeningen.
- 2. een verkeerde voedselkeuze.
- 3. de algemeen verminderde voedingswaarde van ons dagelijks voedsel.
- 4. een teveel aan chemicaliën in ons voedsel en onze directe omgeving.
- 5. een verkeerde, meestal te hoge ademhaling.
- 6. te weinig ontspanning en dus teveel stress.
- 7. het gebruik van chemische geneesmiddelen.
- 8. een verkeerde lichaamshouding.
- 9. de almaar toenemende elektromagnetische straling om ons heen en de planetaire vervuiling.
Cellen regenereren uiteraard als we de net genoemde punten corrigeren. Al die punten richten zich op het herstel van ons lichamelijk, emotioneel en geestelijk evenwicht. Bij een goed evenwicht blijven wij gezond, blijft ons bloed gezond en zijn onze cellen van prima kwaliteit.
Elke cel bevat evenwel een klein, hermetisch afgesloten gedeelte dat zijn geheimen niet prijs geeft. Volgens wetenschappers huist naar alle waarschijnlijkheid hierin het mechanisme dat degeneratie uitlokt.
Verrassende, nieuwe visie omtrent celdegeneratie en celregeneratie
Mensen die out of the box durven denken en daaraan onderzoek koppelden, zoals dr. Deepak Chopra, dr. Candice Perth, Bruce Lipton, de genetica Dr Barbara McClintock (won in 1983 de Nobelprijs voor de Fysiologie), Dr Kazuo Murakami en anderen, kwamen los van elkaar tot dezelfde conclusies:
- Onverwerkte negatieve emoties, gedachten en overtuigingen, scheppen blokkades in alle lagen van onze persoonlijkheid.
- Die worden, onder andere, ook automatisch opgeslagen in onze cellen.
- Als gevolg daarvan sluiten de celreceptoren zich en vermindert de celcommunicatie en de celstofwisseling.
- Het DNA verkort en de genetische codes worden afgesloten.
- Dit alles leidt tot celdegeneratie, omdat het defect aan elke nieuw gevormde cel wordt door gegeven.
Tot zover het slechte nieuws.
Het goede nieuws is dat dit negatief proces omkeerbaar is. En jij kan dat bovendien zelf doen.
- Het wordt immers steeds duidelijker dat emoties en gedachten onze gezondheid beïnvloeden. Omdat ze tegelijk ons DNA en onze cellen, beïnvloeden.
- Als je de moed vindt om je emoties te observeren en je innerlijke overtuigingen en patronen bloot te leggen, zullen er veranderingen optreden.
- Stilaan (want dit proces vergt tijd en die tijd varieert van persoon tot persoon) zullen blokkades verdwijnen in alle lagen van je persoonlijkheid.
- Het zullen positieve veranderingen zijn die uiteindelijk ook actief zullen worden ter hoogte van je DNA en je cellen.
- Dit leidt tot celregeneratie. Waarna het met je gezondheid, vitaliteit en welbevinden voelbaar en zichtbaar opwaarts zal gaan.
Ook interessant: Hoe lange telomeren je jonger houden
