Schoonheid zien, horen, ruiken en voelen waar ze maar te rapen valt, is energie tanken. Omdat schoonheid net zoals jeugd, gezondheid, geld, kennis, intellect en creativiteit, nu eenmaal een grote energie is. Een altijd beschikbare, voedende kracht. Een energie waar we uit onwetendheid en/of tijdsgebrek helaas te weinig gebruik van maken. En dit, terwijl schoonheid altijd en overal voor iedereen gratis beschikbaar is.
Dat ieder van ons slechts een onooglijk stipje is in het heelal, een zandkorrel in de woestijn, een druppel in de oceaan of een onzichtbaar stofje in de lucht, weten we allemaal wel. Helaas vergeten we die realiteit meestal gedurende het overgrote deel van ons leven. Maar nu is er dus corona. Covid-19 herinnert ons ongenadig aan onze nietigheid en aan hoe het noodloot onvoorspelbaar en naar believen kan toeslaan. Plots en hard. Van vandaag op morgen. Geen ontsnappen aan, want vluchten kan niet meer. Het is nu eenmaal een mondiale realiteit.
Een zekere rust kan zelfs in dit geval over ons komen via het besef dat ons leven, het leven, wijds, oneindig uitgestrekt en heerlijk is. En dat het ons voortdurend en volledig gratis schoonheid aanbiedt op een gouden schoteltje. Voor wie die schoonheid wil zien, dat spreekt vanzelf. En daarin zit het moeilijke. We zijn vandaag zo gefocust op “presteren en doelen bereiken” dat de rest er vaak compleet bij inschiet.
Dat besefte ook wijlen Andy Warhol, de paus van het Popartgebeuren. Warhol zei: Alles heeft zijn schoonheid, maar niet iedereen ziet het…
En daarom gaan we helaas voorbij aan hoe de zon onze keuken of woonkamer rond 15u overspoelt met een zee van licht. En aan de 60 jaar oude, stoere beuk van de buren. En daarom vergeten we te ruiken aan de rozen in onze tuin of in huis. Of staan we onszelf niet toe te verdrinken in de heldere ogen van een kind. En helaas nemen we geen tijd om te kijken naar de glanzende, blauwgroene libelle met de doorschijnende, glinsterende vleugels die een paar seconden lang even uitrust buiten. Uitgerekend op onze vensterbank.
Nochtans heeft schoonheid die tot ons komt in vele duizenden vormen, een ontspannend effect op ons. Schoonheid binnentrekken via onze zintuigen bereikt direct onze ziel en ontspant vervolgens ons hele lichaam. Omdat het een woordeloos en eindeloos lied is dat tot ons komt. Zomaar. Als een ode aan het leven en aan de pure vreugde. Als een ode aan het zijn, zonder meer.
En het is inderdaad zo dat schoonheid spotten en absorberen je niet zal helpen om succesvol te zijn op de werkvloer, beter met anderen en/of je geld om te gaan of je demonen en verslavingen te bezweren. Schoonheid echter herinnert ons eraan dat zelfs in een tijd van de meedogenloze ratrace niet alles kan/moet gemeten of afgewogen worden naar materialistische normen. Neem daarom es vaker een beautypauze.
We zien vooral wat we niet hebben en dringend zouden willen hebben in ons leven. Intussen vergeten we de onthutsende hoeveelheid schoonheid overal om ons heen te zien, te horen en te ruiken en aldus te absorberen.
Velen beschouwen schoonheid spotten en binnentrekken als je reinste tijdverlies, als irrelevant zelfs. Want we hebben allemaal nog zoveel belangrijks te doen, terwijl een dag helaas maar 24 uren telt. Herkenbaar, toch!
Nochtans bezit het spotten van schoonheid de capaciteit je ziel te raken, je te vullen en je te laten heropleven. In een luttele seconde, in één enkele oogopslag.
En schoonheid kan zelfs dit: heb je weer es trek in een smeuïge, rijke aardappelpuree of in friet met mayo of een royale pizza zonder echt honger te hebben? Kies dan voor de verandering eens voor een portie schoonheid. Omdat schoonheid luchtig kan zijn. Maar ook boterachtig, heerlijk, romig, rijk, streelzacht, zalvend, verwarmend en zelfs buitengewoon lief. Het is een compleet voedsel dat tegelijk onze ogen, oren, hart en complete lijf kan voeden en versterken. Volledig veilig en zonder neveneffecten. En zonder ook maar één calorietje aan te brengen. Het proberen waard dus!