Over tegenslag

0

Iedereen kent tegenslag in het leven. De één al meer dan de ander, de één al erger dan de ander. Maar, geen mens die geen tegenslag kent, omdat tegenslag bij het leven hoort. Het is daarom belangrijk om met deze onvermijdelijke factor zo goed en dus zo constructief mogelijk, om te gaan. Wijlen John Lennon zei het al: “Het leven is wat je overkomt terwijl je andere plannen aan het maken bent.” Vervang hier het woord leven door tegenslag en je krijgt meteen een bruikbare definitie van deze realiteit die meestal onze plannen doorkruist.

Tegenslag heeft veel gezichten

Tegenslag kent geen leeftijd.  Tegenslag kan je leven binnenvallen als een terminale ziekte of een zwaar of dodelijk ongeval. Hij kan je buiten westen slaan via het verlies van je kind, ouder, ander familielid, vriend, partner, baan, woning, mobiliteit, gezondheid, geld of reputatie. Zelfs het krijgen van een lekke band in het donker, het nemen van een andere weg, het verlies van je portefeuille of ruzie met je partner of collega, kan de kleine aanzet vormen tot nog meer tegenslag in je leven. Tegenslag past nooit in ons kraam en komt doorgaans ongevraagd, maar lang niet altijd onverwacht. Want we kennen allemaal mensen die op een risicovolle manier leven. En wel dusdanig, dat het lijkt alsof ze hun portie tegenslag jarenlang driftig aan het voorbereiden zijn. Erger is het soort tegenslag dat schijnbaar uit het niets als een taai, vernietigend virus over je heen wordt gegooid en waar een mens zich slechts met de grootste moeite kan van bevrijden. Soms is dit laatste niet eens meer mogelijk. Verder kan tegenslag je treffen als een mokerslag of daarentegen onderhuids woekerend, stilletjes zijn ravage verder zetten.

Tegenslag en verdoving

Er zijn verschillende manieren om met tegenslag om te gaan. De meest gebruikte manier is verdoving. Verdoving is er in alle maten en vormen en kennen we meestal onder de term ‘verslaving’. Een verslaving is een duidelijke afhankelijkheid van iets of iemand, waardoor we licht tot zwaar verdoofd raken. Die verdoving hebben we hard nodig als vluchtroute uit een noodsituatie. Als hulpmiddel en overlevingsmechanisme dus, teneinde min of meer ‘normaal’ te kunnen blijven functioneren in een voor ons anders ondraaglijke toestand.

Bijna elk patroon dat mensen extreem volgen, is verdoving. Zoals overmatig gebruik van alcohol, medicatie, suiker, sigaretten of drugs. Fixatie op voedsel en meer bepaald altijd lijnen, voortdurend eten, boulimie of anorexia nervosa. En ook nog: continu sporten, fitnessen of een gezondheidsfanaat worden. Het buitenmaats beoefenen van een hobby, altijd tv-kijken, altijd muziek opzetten, om de haverklap van huis, partner of baan veranderen, altijd nieuwe kicks zoeken en/of grenzen verleggen. Ook voortdurend onderweg zijn voor korte of verre trips en een idool vereren, zijn vormen van verdoving. En de lijst is eindeloos omdat elk mens zowat zijn persoonlijke cocktail brouwt uit het ruim aanbod verdovende ingrediënten.

Tegenslag en creativiteit

Met tegenslag kan je ook anders en beter omgaan. Door hem om te buigen tot iets positiefs via gerichte actie en creativiteit. Op die manier zijn onder andere de ontelbare zelfhulpgroepen ontstaan die mensen samenbrengen met eenzelfde probleem of ervaring. Door elkaar steun en begrip te geven, bereiken de leden ervan sneller een nieuw evenwicht in hun leven.

Stel, je valt en ontwricht je elleboog of breekt je sleutelbeen omdat je bij valavond één van de vele gevaarlijke putten in het wegdek niet opmerkte. Dien steunend op getuigen en/of het doktersattest een klacht in bij de technische dienst van je woonplaats. De dag dat het wegdek hersteld wordt, bewijs je jezelf plus de plaatselijke gemeenschap een grote dienst. Veel praktische uitvindingen, diëten en therapieën, zijn overigens voortgevloeid uit tegenslag van de bedenker of mensen uit zijn of haar onmiddellijke omgeving. En werden daarna op grote schaal verspreid en toegepast.

Tegenslag en bewustwording

Zware tegenslag velt je en zet je een poos op non-actief. Op die manier komt er tijd vrij om na te denken, omdat je lichaam zelf zorgt voor de broodnodige pauze. Je krijgt nu tijd en ruimte om stil te staan bij je leven tot dusver en om jezelf te evalueren via een paar simpele vragen zoals onder meer:

  • waarom overkomt me dit?
  • waarom overkomt me dit nu?
  • ben ik wel goed bezig?
  • gun ik mezelf voldoende rust?
  • besteed ik genoeg tijd aan mezelf?
  • besteed ik genoeg tijd aan de mensen waar ik van hou?
  • verzorg en voed ik mijn lichaam en geest voldoende kwalitatief?
  • gebruik ik mijn tijd op de juiste manier?
  • geniet ik genoeg van het leven?
  • waar sta ik momenteel?  Is dit het soort leven dat ik wil?
  • sta ik eerlijk in dit leven tegenover mezelf, mijn partner, gezin en omgeving?
  • hoe zit het met mijn dromen en doelen?
  • wat moet er veranderen en hoe begin ik eraan?
  • besteed ik voldoende aandacht aan het ‘hier en nu’ of leef ik veeleer in het verleden of in de toekomst?

Zo goed als zeker ontwikkel je tijdens dit proces een nieuwe kijk op jezelf, mensen en dingen. Met als gevolg dat je anders, bewuster, dankbaarder en soms zelfs gulziger kan gaan leven. Of helemaal niet omdat je er de moed niet voor vindt.  Het resultaat verschilt van mens tot mens, maar is hoe dan ook en in verschillende gradaties altijd zicht- en voelbaar. Op één of andere manier…

Share.

Laat een reactie na